Indonesië

Met een vaart van 300 kilometer per uur schrijf ik vanuit de Shinkansen bullet express een nieuw reisverslag. Zo snel als de trein gaat, zo snel gaat de reis. We hebben besloten dat het weer tijd wordt om naar huis te gaan dus terug tickets zijn geboekt. Op 22 mei landen we om 13.30 weer op Nederlandse bodem! Als toetje genieten we nu van onze laatste maand in Japan. Maar eerst terug in de tijd, want van Indonesië hebben we niet alleen Bali gezien.

Na op Bali te zijn geweest hebben we de boot gepakt naar Lombok. Wat ons vooral opviel is dat Lombok er armer uit ziet dan Bali. Ook is het niet Hindoeïstisch maar Islamitisch. Verder zie je er nog een aantal Nederlandse invloeden zoals het irrigatiesysteem om de rijstvelden, een aantal gebouwen en oudjes op de fiets. We hebben in een tocht van twee dagen mooie natuur (Rinjani vulkaan, watervallen, stranden in Kuta) en een pottenbak- en weversdorp gezien. De meeste mensen die op Lombok wonen zijn arm. Water wordt uit een put gehaald (Nederlandse invloed) en de badkamer is niet meer dan vier betonnen stenen tegen elkaar aan in de buitenlucht. Je ziet wel stenen huizen, maar daar staat bijna niks in. Je ziet ook veel huizen gemaakt van bamboe en gevlochten palmbladeren. De armoede maakt mensen hard. Als jij met je blanke koppie door zo'n dorpje loopt moet je niet denken dat ze geïnteresseerd zijn in jou als persoon. Ze willen alleen je geld.

Toen wij na de tweedaagse tocht ergens aan ons avondeten zaten ontmoetten we Piet en Herma. Zij hebben een huis op Lombok en nodigden ons uit om langs te komen. Hun huis bleek het tegenovergestelde van wat we in de dorpjes hadden gezien. Het is groot en mooi ingericht. Er is een gastenverblijf en een zwembad in de tuin. Er liep ook personeel rond. Het ademde echt iets koloniaals uit.

Na een week zijn we vanaf Lombok naar Gili Trawangan, Meno en Air gevaren. Dat zijn piepkleine eilandjes met parelwitte stranden en helderblauw water. Vooral Gili Meno is onze favoriet. Daar is het lekker rustig en we hebben iedere dag tussen de zeeschildpadden gesnorkeld.

Onze volgende stop was Yogjakarta. Daar hebben we gelogeerd bij Chris, een Brabander die sinds een aantal jaar in Indonesië woont. Chris heeft zijn guesthouse meer voor de lol dan om er winst mee te maken. Dat maakte voor ons dat het meer voelde alsof we op bezoek waren dan dat we in een hotel verbleven. We zijn in Yogja de Borobudur en de Prambanan gaan bekijken. We werden er wel zo'n 20 keer gevraagd of we op de foto wilden. Ook hebben we van Chris zijn vrouw een kookles gehad en hebben we met het gezin een jeeptocht bij de Merapi vulkaan gemaakt.

Na afscheid te hebben genomen van Chris zijn we vier dagen door Oost-Java gaan reizen. De eerste nacht hebben we bij een Indonesische familie geslapen in een dorpje tussen de rijstvelden. Er waren daar veel mensen die geen Engels spraken en we hadden weinig privacy maar het was uiteindelijk toch weer een mooie ervaring. We hebben in dat dorpje een rondleiding gehad bij een theefabriek. Alleen de begane grond wordt gebruikt want de andere verdiepingen staan op instorten, er staan crappy machines van wel 50 jaar oud en het personeel verdient nog geen euro per uur. Maar heel de omgeving heeft werk door die fabriek. En de thee is naar het schijnt heel gezond want de vrouw die ons liet proeven beweerde glashard dat het drinken ervan goed is tegen straling van de tv. We zijn ook nog naar een elektriciteitsmuseum geweest. Het bleek niet meer dan een huisje met daarin een generator die nog uit de Nederlandse periode komt en waar heel het dorp gebruik van maakt.

We waren tijdens de Oost-Java tocht vooral onder de indruk van de Bromo vulkaan en de Ijen krater. De Bromo maakte indruk vanwege het maanachtige landschap en het enorme gat in de aarde waar je de wind doorheen hoort jagen en rook uit ziet komen. Voor het turquoise kratermeer van de Ijen heb ik eigenlijk geen woorden, het is prachtig. Als toerist adem je af en toe de zwavelrook in. Dat is heel onaangenaam, je moet ervan hoesten. Je kan je nauwelijks voorstellen hoe het voor de mijnwerkers is om elke dag die rook in te ademen.

Na de Oost-Java tocht zijn we via Kota Kinabalu (Borneo) naar Japan gevlogen. Inmiddels laten we Tokyo alweer achter ons, maar we gaan nog naar Kyoto, Nara, Osaka, Yokohama en Nikko. Genoeg dus om nog volop van te genieten voordat we weer naar huis gaan.

Tot snel!